مقدمه

سفید کردن و بلیچینگ دندان از محبوب ترین درمان هایی هستند که در حوزه دندانپزشکی زیبایی انجام می شوند. این روش های درمانی مقرون به صرفه، سریع و غیر تهاجمی هستند. این روش ها در جلسات یک ساعته در مطب دندانپزشکی به صورت حرفه ای انجام می شوند. همچنین امکان استفاده از کیت های سفید کننده در خانه نیز وجود دارد. تمامی افرادی که روش های سفید کردن دندان را امتحان کرده اند پس از مدتی شاهد بهبود رنگ دندان های خود بوده اند. اما روش های خانگی دائمی نیستند و برای حفظ اثر طولانی مدت باید به درستی از دندان ها نگهداری شود.

تفاوت بلیچینگ دندان با روش های سفید کننده

بلیچینگ دندان تنها زمانی استفاده می شود که قصد داریم رنگ دندان ها را چند درجه از رنگ طبیعی آن ها روشن تر کنیم. اما روش های سفید کننده تنها برای بازگرداندن رنگ طبیعی دندان ها و از بین بردن لک های دندانی به کار می روند. بنابراین محصولاتی که برای تمیز کردن لک های دندانی استفاده می شوند جزء سفید کننده ها هستند. در نتیجه برای محصولات سفید کننده اصطلاح بلیچینگ به کار نمی رود.

بلیچینگ دندان زمانی که فرصت محدود است و برای سفید شدن دندان هایتان عجله دارید استفاده می شود. در این روش از هیدروژن پر اکسید با غلظت بالا بین 9 تا 40 درصد برای سفید کردن دندان ها استفاده می گردد. در مقابل روش های خانگی برای سفید کردن دندان بسیار کند هستند و دیرتر به نتیجه دلخواه خواهید رسید. در این روش از ماده پر اکسید کاربامید برای روشن کردن دندان ها استفاده می شود که طی این فرآیند به هیدروژن پر اکسید تبدیل می شود. لازم است بدانید که قدرت سفید کنندگی ماده پر اکسید کاربامید تقریباً یک سوم ماده هیدروژن پر اکسید است که در بلیچینگ استفاده می شود.

بلیچینگ دندان رنگ دندان های طبیعی را چند درجه روشن تر می کند.

چرا بلیچینگ دندان؟

همان طور که متوجه شدید بلیچینگ دندان برای روشن کردن دندان ها در مطب دندانپزشکی استفاده می شود. رنگ طبیعی عاج دندان ها مایل به زرد است و توسط لایه ای به نام مینای دندان که سفید رنگ، شفاف و شبیه به چینی است پوشیده شده است. این لایه محافظ در اثر ضربه، فشار، دندان قروچه، جویدن و تماس با بزاق اسیدی دهان به مرور زمان دچار فرسودگی می شود. این لایه به مرور شفاف تر شده و در نهایت رنگ زرد عاج یا همان لایه زیرین دندان ها را نمایان می کند.

عاج دندان بسیار مستحکم است. اما در مینای دندان در اثر ضربات و فشارهای خارجی ترک های مویی بسیاری ایجاد می شود. این ترک ها فرصتی را برای جذب لکه ها و تغییر رنگ دندان ها ایجاد می کنند. در نتیجه دندان ها به مرور زمان و با افزایش سن کدر شده و درخشش خود را از دست می دهند. سفید کننده های دندانی می توانند لکه ها و مواد زائد را از روی دندان ها از بین ببرند. اما ترک های دندانی نمایان شده و در نهایت بعد از مدتی دوباره با مواد زائد پر می شوند.

بر خلاف بلیچینگ دندان، سفید کننده ها تنها لک ها را از بین می برند تا رنگ طبیعی دندان ها بازیابی شود.

انواع لک دندانی

لک های دندانی که در روش های بلیچینگ دندان یا با استفاده از سفید کننده های دندانی از بین می روند دو نوع هستند. لکه های بیرونی لکه هایی هستند که با قرار گرفتن در معرض مواد غذایی و نوشیدنی های رنگی و تنباکو روی سطح دندان ها ظاهر می شوند. این لک ها جزئی بوده و با مسواک زدن و استفاده از دهان شویه ها قابل پیشگیری هستند. لک های سرسخت خارجی را می توان با استفاده از مواد سفید کننده از بین برد.

اما لک های داخلی لک های پایداری هستند که به عاج دندان نفوذ کرده اند. این لک ها در اثر ضربه، افزایش سن، مصرف بیش از حد فلوراید و قرارگیری در معرض مواد معدنی مانند تتراسایکلین ایجاد شده اند. این لک ها پایدار تر از لک های خارجی هستند. اما باز هم می توان آن ها را با روش هایی مانند بلیچینگ دندان پاک کرد. اگر هیچ یک از روش های سفید کننده روی این لک ها جواب ندهد، آنگاه از روش هایی مانند کامپوزیت دندان یا لمینت دندان استفاده می شود.

میزان تأثیر روش بلیچینگ دندان بر سفیدی دندان ها

بلیچینگ دندان معمولاً در از بین بردن تمامی لک های دندانی موفق است. دندان های مات و ضخیم، روشن تر به نظر می رسند و پاسخ آن ها به بلیچینگ بهتر است. اما دندان های شفاف، رنگدانه های کمتری دارند و پس از بلیچینگ کمتر سفید می شوند. از طرفی رنگ طبیعی دندان های انسان ها به طور مادرزادی با یکدیگر متفاوت است.

 منبع